Huizenjacht is een leuke hobby. Zeker als de plaatjes op internet realiteit worden en je de uitgezochte huizen mag bekijken. Natuurlijk werden we op de eerste drie huizen gelijk verliefd. Gelukkig had elk huis een schaduwkant. Te afgelegen, ongeschikte toegangsweg voor de racefiets, te dicht op de doorgaande weg. Een jaar later weer op pad met makelaars, nu nog beter voorbereid en nog meer wensen. Een zwembad, mogelijkheid voor B&B, liefst separaat, met voldoende grond groen en vruchtbaar. Een flink Pakket van Eisen. Een finca kwam zo dicht in de buurt dat de aankoop zowat beklonken was. En op advies van onze Spaanse advocaat alvast een trouwdatum geprikt. Het werd bijna een zwarte pagina in onze geschiedenis maar da’s een verhaal apart. Even slikken en weer doorgaan, vol hoop en vertrouwen. En toen verscheen Gloria.
Britt nogal overdonderd en in shock sinds de eerste aanblik van het houten huis, zeg maar blokhut (cabana). Een stapel bierkratten, aanrecht vol ranzige vuile vaat, een bedompte geur van verschaald bier en zweet, kortom een heuse mancave. Kees daarentegen was in euforie en all in de Gloria. Wat een fantastisch mens, klein en gedrongen maar energiek voor twee, goedlachs en een spraakwaterval in het Engels doordrongen van een zwaar Spaans accent en dito enthousiasme. Ze bracht de finca met verve aan de man, in dit geval Kees want die liep met verliefde ogen rond, het ene na na het andere pluspunt benoemend. Gloria vond al snel mijn zwakke plek en prees de vele mogelijkheden van de tuin aan. Overal bloemen, 40 olijfbomen, 3 vijgenbomen, druivenstokken, een amandelboom en een boomgaard met zeker tien citroen- granaatappel- en sinaasappelbomen. En drie katten. Alles in een prijs.
Door naar huis nummer 2. Een klein huisje (casita). De massief houten deur was al een tijdje niet meer gebruikt en wilde niet open. Maar Gloria gaf zich niet gewonnen, zette haar kleine lichaam vol in de strijd en wierp haar hele heup tegen de deur aan. Met een hoop gekraak gaf het tweede huis haar geheimen prijs. Een minikeukentje, open haard en stalen wenteltrap naar het balkon met een adembenemend uitzicht. In de verte de zee, en daarvoor een zee van groen, miniatuurhuisjes en slingerweggetjes. Vanaf hier is er ongetwijfeld iedere ochtend een prachtige zonsopgang te zien. Achter dit huisje liep het perceel nog een aardig stuk omhoog, in terrassen. Overal kleine grasveldjes, struiken en bomen, allemaal plekjes voor loungestoelen, zonnebedden, yoga, hangmat. En niet te vergeten: een klein zwembadje, bovenop het zwembad dat voor de cabana lag. Het derde huis, qua indeling zeer geschikt als familiehuis/woonhuis voor ons, beschikte dus over een aparte pool. Op de gevel waren lettertegels aangebracht: Zarzuela, vernoemd naar het koninklijk paleis. Drie huisjes voor de prijs van een en eindelijk een B&B waarbij we geen gasten in eigen huis of tuin hadden. Voor onze gasten dus een eigen huis, eigen keuken en een zwembad.Toch kostte het nog een klein uurtje waarin we alles lieten bezinken en we nog een keer met zijn tweeen terugreden naar het perceel.
Yunquera: enige nadeel: zee is bijna 1 uur rijden. Eerste indruk: cabana donker en vol troep (bierkratten, afwas van een week, vies) gaf zo’n verkeerde indruk dat ik de rest van de rondleiding alleen maar dacht: wat een aftandse zooi, helemaal niet geschikt, kleine huisjes.
Na pauze in Alozaina op wens van kees teruggereden. Mogelijkheden uitgelegd, openbaring.
Checklijstje afgegaan. Kanshebber? Thuisgekomen over and over again bekeken, omgeving onderzocht, werkload en financien/opbrengsten becijferd. Haalbare kaart. Alleen afstand tot de zee, nemen we die voor lief? We doen een bod en accepteren het tegenbod. Ik ben in vergadering met de feestcommissie IC en loop even eruit als Kees belt rond 15.30 uur die 7 november. Verklapt aan Theo en Ronald. Daarna wist de rest het heel snel.
210 vraagprijs, 180 geboden, werd 185?
Advocaat advies: this property is even more risky dan Tolox.
Wat er schortte;
een eigendom, slechts landoverdracht 2x
(il)legaliteit Zwembad en alberca
Speurdertje gespeeld: twee broers kochten stuk boomgaard en later nog een deel. 1000 mails later… duizenden vragen aan advocaat Francisco Montez. Later nog uitzoeken pozo negro
Ramp rondom scan koopcontract.
Over en weer mailen KC en Francisco: meer dan 1000 mails. Uiteindelijk 2500,- aan advocaatkosten.
Uitzoekerij: geen escritura, geen officieel eigendom alleen land aankopen vastgelegd.