Altijd maar hard werken hier? Ach, soms valt het mee. Soms is het net een dagje speeltuin. Lekker buiten ravotten, kuilen graven, met zand spelen, muurtjes stapelen van stenen, kliederen met emmers water. Lekker vies worden want dat mag.
Tussendoor natuurlijk picknicken in het zonnetje. Zuurdesem boterhammetjes met brie, honing en walnoot uit eigen tuin, wat te drinken en koekjes toe. Na een half uurtje uitrusten de speeltuin weer in.
Nu met schep en hark in de weer en straks het hoogtepunt. Ik mag, van Kees, met de desbrozadora!!! 2-takt peut erin gieten, 6x pompen, shoken en dan een paar keer flink aan het koord trekken. De bosmaaier komt tot leven, met een heleboel herrie tot gevolg maar ik draag immers toch oordoppen. In de campo zijn ze dit soort geluiden wel gewend.
Ik voel me net een zestienjarige puber die net zijn eerste brommertje start. Niet stationair draaien maar steeds een beetje gas geven, heng heng… En dan als een dolle wellusteling al het hoge groen te lijf. Het knapt er echt van op, de tuin en je algehele gesteldheid.
Beetje warm is het wel met beschermende kleding, schoenen en bril maar daardoor ook een ideale work out!
Als kers op de taart later vandaag ook nog even een fikkie stoken voor het tuinafval dat niet naar de groenstort kan, nu al zin in!
Mijn metgezel is ondertussen lekker aan het knoeien met cement, hatseflats kruiwagentje leegkiepen in de kuil en weer een nieuwe kuip met smurrie aanmaken. Daarna hamertje tik doen om het uitgezakte tuinhek te verwijderen en olijftakken in stukken te hakken voor de winter. Geen sportschool nodig.
Het enige dat ontbreekt is patat eten vanavond, want er zijn in de weide omtrek geen snackbars te vinden. Er zit niets anders op dan de keuken in te duiken en wat in elkaar te flansen. Oké, vergezeld van een heerlijke Ginto on the side.
Vooruit weer, aan de slag!
